🪼 Iç Anadolu Bölgesinde Domates Yetiştiriciliği

Elmakültürüne, İç Anadolu’da ırmak ve çayların sert hava akımlarına karşı korunmuş nemli vadilerinde, Doğu Anadolu’da alçak vadilerde, Ege bölgesi’nde genellikle 500 m’den daha yüksek yerlerde, G.Doğu Anadolu bölgesinde ise dağlık yerlerin 1000-1200 m yüksekliğe sahip olan kesimlerinde rastlanılmaktadır. Biber Yetiştiriciliği; Dünyada üzerinde yetiştirilen 12.000.000 ton biberin yaklaşık olarak %23 ü Çin'de, %10 u Türkiye de, %9 u Nijerya da yetiştirilmektedir. Türkiye de senede yetiştirilen 1.200.000 ton biberin %60 ını sivribiber, %28 ini dolmalık biber, %4 Engebeli alanlar koyun yetiştiriciliği için uygun değildir. Koyun yetiştirilen alanlarda yünlü dokumacılık, halı sanayii gelişme gösterir. Örneğin; Sivas, Siirt, Isparta gibi. En çok koyun yetiştiriciliği yapan bölgelerimiz İç Anadolu ve Doğu Anadolu Bölgeleridir. Yurdumuzdasebze yetiştiriciliği en fazla Akdeniz Bölgesinde gelişmiştir. Bu bölgeyi Ege ve Marmara Bölgeleri takip eder. En az geliştiği bölgemiz D.Anadolu bölgesidir. Sebebi yaz mevsiminin çok kısa sürmesidir. Ayrıca İç Anadolu Bölgesinde de sulama yetersizliğinden dolayı sebze tarımı gelişmemiştir. İç Anadolu Bölgesinde en fazla yetiştiriciliği yapılan çeşitler ile diğer çeşitler hakkında bilgiler yer almaktadır. Daha fazla tarımsal video ve bilgi için www.ziraatciyiz.biz adresini ziyaret edebilirsiniz. İçAnadolu Bölgesi’nde tahıl dışında, büyük ölçekte şekerpancarı, ayçiçeği, fasulye, nohut, soğan, patates, kabak, mısır, çeltik, fındık, sarımsak, havuç, domates ve meyve üretimi de gerçekleştiriliyor. Toros Tarım’ın bölge sınırları içerisinde yer alan Bolu, Düzce, Zonguldak ve Bartın gibi illerde ise İç Anadolu Bölgesinde Yetiştirilen Tarım Ürünleri : Yaygın olarak tahıl tarımı yapılır. Bölgede en çok üretilen ürün buğdaydır. Bölgede en çok üretilen ürün buğdaydır. Buğday, arpa, çavdar, şekerpancarı, patates, yeşil mercimek, nohut, armut ve elmanın en fazla yetiştirildiği bölgedir. u6dO. ZiyaretçiZiyaretçi 24 Aralık 2008 Mesaj 1 İç Anadolu'da yetişen ürünler neler? EN İYİ CEVABI _KleopatrA_ verdi Tarım Ürünleri Tahıllar En önemli buğday ve arpa üretim alanı Konya Ovası’dır. Burayı Ankara, Yozgat ve Kayseri takip eder. Baklagiller Nohut, fasulye, yeşil mercimek gibi baklagillerin üretimi önemlidir. Bu ürünler üretimde ilk sırayı alır. Konya ve Yozgat mercimek üretiminde birinci sırada gelir. Patates Üretiminde bölge ilk sırayı alır. Niğde ve Nevşehir’de üretilir. Buralardaki volkanik arazi patatesin büyümesi açısından çok elverişlidir. Şekerpancarı Sulama yapılan yerlerde özellikle Konya, Eskişehir ve Aksaray’daki tarım alanlarının büyük bölümü şekerpancarına ayrılmıştır. Sebze Sulamanın yaygın olmayışı sebze tarımını olumsuz etkilemiştir. Sulanabilen yerlerdeki sebze üretimi yetersiz kalmaktadır. Meyve Volkanik alanlarda bağcılık gelişmiştir. Kayısı gibi meyve üretimi İç Anadolu Bölgesi - Genel Bilgi Son düzenleyen Safi; 14 Şubat 2016 2313 Daisy-BTZiyaretçi 4 Aralık 2009 Mesaj 2 Bölge ekonomisinin temeli tarıma dayanır ekili - dikili alanların oranı bakımından Marmara Bölgesi'nden sonra ikinci sırada yer alır çalışan nüfusun büyük bir kısmı tarımla uğraşır. İklimin yarı kurak karakterine rağmen, çok geniş alanlar tarıma ayrılır. Bölgenin tarımı iklim şartlarına bağlıdır. Özellikle ilkbahar yağışlarının yetersizliği veya gecikmesi, tahıl üretiminde önemli dalgalanmalar meydana getirir, iklim yarı kurak olduğu için nadas ihtiyacı duyulur. Tarımın en önemli problemi sulamadır. Bu amaçla büyük sulama kanallarının barajların yapılması ve yeraltı suyundan yararlanılması gerekir. Ekonominin temeli tarım ve hayvancılığa dayanır. Türkiye'de ulusal gelirin %20'sini bu bölge sağ­ ürünleri içinde tahıllar başta gelir. Türkiye genelinde tahıla ayrılan toprakların yarıya yakını bu bölgededir. Yer şekilleri ve iklim koşulları tahıl tarımını öne çıkarır. Düzlüklerin geniş yer kapla­ması makineli tarımı sulanabilen bölümlerinde şeker pancarı tarımı yapılır. Buğday, şeker pancarı ve elmanın en fazla üretildiği bölgedir. Şeker pancarının özellikle Konya, Ankara, Eskişehir, Kayseri ve Niğ­de gibi şeker fabrikalarının bulunduğu yerlerde ekimi yapılır. İlkbahar yağışı ve yaz kuraklığı tahıla uygun ortamı oluşturmuştur. Türkiye'nin tahıl ambarıdır. Sulanabilen arazinin azlığı buğday ekim alanlarının ge­niş olmasına yol açmıştır. Alan bakımından toprakların en fazla olduğu bölgemizdir. Bu bölgemiz en büyük 2. bölgemizdir. Son düzenleyen Safi; 25 Nisan 2017 1636 _KleopatrA_Ziyaretçi 10 Ocak 2010 Mesaj 3 Bu mesaj 'en iyi cevap' seçilmiştir. Tarım Ürünleri Tahıllar En önemli buğday ve arpa üretim alanı Konya Ovası’dır. Burayı Ankara, Yozgat ve Kayseri takip eder. Baklagiller Nohut, fasulye, yeşil mercimek gibi baklagillerin üretimi önemlidir. Bu ürünler üretimde ilk sırayı alır. Konya ve Yozgat mercimek üretiminde birinci sırada gelir. Patates Üretiminde bölge ilk sırayı alır. Niğde ve Nevşehir’de üretilir. Buralardaki volkanik arazi patatesin büyümesi açısından çok elverişlidir. Şekerpancarı Sulama yapılan yerlerde özellikle Konya, Eskişehir ve Aksaray’daki tarım alanlarının büyük bölümü şekerpancarına ayrılmıştır. Sebze Sulamanın yaygın olmayışı sebze tarımını olumsuz etkilemiştir. Sulanabilen yerlerdeki sebze üretimi yetersiz kalmaktadır. Meyve Volkanik alanlarda bağcılık gelişmiştir. Kayısı gibi meyve üretimi İç Anadolu Bölgesi - Genel Bilgi Son düzenleyen Safi; 25 Nisan 2017 1636 MisafirZiyaretçi 11 Ocak 2010 Mesaj 4 İç anadolu bölgesinde yetişen tarım ürünleri Tahıl özellikle buğday,arpa, çavdar, yulaf Şeker Pancarı Elma Armut Sebze baklagiller - fasulye, nohut, mercimek, bakla Ayçiçeği Badem Patates Son düzenleyen Safi; 25 Nisan 2017 1637 MisafirZiyaretçi 12 Ocak 2010 Mesaj 5 Ankara’da yapılan tarım daha çok tarla ürünlerine dayanır. Konya’dan sonra Türkiye’nin ikinci büyük tahıl buğday ambarıdır. Geniş ekim alanına sahiptir. Buğdaydan başka, yulaf, arpa, baklagiller, sanayi bitkileri, şeker pancarı, yumru bitkiler, sebze ve meyve çeşitleri, patates oldukça çok yetiştirilir. Sakarya ve buna dökülen akarsuların vadilerinde pirinç ekilir. Armudu ve üzümü meşhurdur. Polatlı, Haymana, Ş. Koçhisar, Bala ve Çubuk’ta buğday ekimi yaygındır. Arpa, yulaf, şekerpancarı, kavun, karpuz ve sebze üretimi de tarımda çok önemli bir yer tutar. Fasulye, yem bitkileri, mercimek, çeltik, ayçiçeği yetiştirilir. Meyvacılık pek yaygın değilse de armut, elma, kayısı, kiraz, vişne, erik ve ceviz gibi meyvalar yetiştirilir Son düzenleyen Safi; 25 Nisan 2017 1638 Tarım alanlarının en geniş olduğu bölgemizdir. Yaygın olarak tahıl tarımı yapılır. Buğday Arpa Çavdar Şeker pancarı Patates Yeşil mercimek Nohut Armut ve elma Yağış miktarının az olması, bölgede nadas yönteminin yaygın olarak kullanılmasında etkili olmuştur. Son düzenleyen Safi; 25 Nisan 2017 1639 1-Karadeniz Bölgesi'nde Yetişen Tarım ÜrünleriHer mevsim yağış görülmesi, yaz kuraklığı isteyen buğday, arpa, yulaf, çavdar, mercimek, pamuk ürünlerin yetişmesini önlemiştir. Kıyı kesimde tahılın yerini mısır almıştır. Kış mevsiminde Doğu Karadeniz'de kış ılıklığı fındık, çay, turunçgil, zeytin gibi ürünlerin yetişmesini kolaylaştırmıştır. İç bölgelerde yağış azlığı orman örtüsünün azlığına, tahıl ve şekerpancarı gibi ürünlerin öne çıkmasına yol açar. Bölgede çalışan nüfusun %70'i geçimini tarımdan sağlamaktadır. En verimli tarım arazileri kuzeye bakan yamaçlarda görülür. Bölgede yetişen başlıca tarım ürünleri şunlardır Fındık Trabzon, Giresun ve Ordu başlıca üretim alanlarıdır. Türkiye toplam üretiminin % 85'i bölgeden karşılanır. Çay Giresun'dan Gürcistan'a kadar olan kıyı şeridinde yetiştirilir. Rize çevresinde yoğunlaşır. Türkiye toplam çay üretiminin %100'ü bu bölgeden karşılanır. Tabii ekim alanı en dar olan ürünlerimizdendir. Tütün Daha çok Orta Karadeniz Bölümü'nde Samsun, Amasya ve Tokat çevresi yetiştirilir. Ayrıca Batı Karadeniz'de Düzce dolaylarında da üretimi yapılır. Türkiye toplam tütün üretiminin %13'ü bölgeden karşılanır. Mısır Bütün kıyı boyunca yetiştirilir. Elma Bölgede Amasya başta olmak üzere Kastamonu ve Tokat çevresinde yetiştirilir. Şekerpancarı Amasya, Tokat, Kastamonu çevresinde tarımı yapılmaktadır. Keten-kenevir Kastamonu başta olmak üzere Sinop, Zonguldak çevresinde tarımı gelişmiştir. Soya Fasulyesi Ordu- Giresun çevresinde tarımı yapılmaktadır. Zeytin Soğuktan korunmuş Çoruh vadi oluğunda Artvin -Yusufeli tarımı yapılır. Turunçgiller Kış ılıklığı sebebiyle Rize çevresinde tarımı yapılır. Kivi Son yıllarda Rize ve Trabzon çevresinde tarımı yapılmaya başlamıştır. 2-Marmara Bölgesinde Yetişen Tarım Ürünleri Nelerdir? Buğday Trakya’da Ergene Bölümü’nde yoğun olarak yetiştirilen bu bitki İç Anadolu’dan sonra 2. sırada yer almaktadır. Ayçiçeği Tohumlarından yağ elde etmek için yetiştirilen bu bitki Türkiye üretiminin % 80 ini karşılamaktadır. Ergene ve Güney Marmara Bölümleri’nde ayçiçeğinin ekimi yoğunlaşmaktadır. Şekerpancarı Trakya, Güney Marmara ve Adapazarı ovalarında ekim yapılmaktadır. Tütün Bölge, Türkiye üretiminde 3. sırayı almaktadır. Bursa, Balıkesir, Adapazarı’nda ekimi yoğunlaşmaktadır. Mısır Bölge, üretimde Karadeniz’den sonra 2. sırayı almaktadır. Adapazarı ve Bursa önemli ekim alanları olarak bilinmektedir. Pirinç Meriç ovalarında ekimi yoğunlaşan pirincin Edirne de üretimi ilk sırada yer almaktadır. Şerbetçi otu Bira sanayinde tad ve koku verici olarak kullanılan şerbetçi otu Bilecik Yöresi’nde ekimi yapılan bir ot olarak bilinmektedir. Zeytin Güney Marmara Bölümü’nde Gemlik ve Mudanya Yöresi’nde üretimi yoğunlaşmaktadır. Bölge, üretimde Ege’den sonra 2. sırayı almaktadır. Bu bölge iri kalitede sofralık zeytin yetiştirmektedir. Dut Bölgede ipek böceği yetiştiriciliğine bağlı olarak dutçuluk önem taşımaktadır. Bursa, Balıkesir, Bilecik Yöresi’nde yoğun olarak yetiştirilmektedir. Meyve Bursa Yöresi’nde yoğun olarak yetiştirilir. Şeftali, kiraz, çilek, kestane ve üzüm bu ürünlerin başlıcaları arasında yer almaktadır. Sebze Bursa ve Adapazarı ovalarında yoğun olarak yetiştirilmektedir. Domates, patates, sarımsak, soğan, patlıcan, kabak, biber başlıcaları arasındadır. 3-Ege Bölgesinde Yetişen Tarım Ürünleri Nelerdir? Tütün Türkiye tütün üretiminin % 50’sini bu bölge karşılar. Tüm kıyı ovalarında ekimi yapılan ve yurt dışına ihraç edilen tütün en çok Bakırçay Ovası’nda Akdeniz ikliminin tanıtıcı kültür bitkisi olan zeytin en çok Ege Bölgesi’nde yetiştirilir. Türkiye üretiminin % 48’ini Ege Bölgesi sağlar. Edremit – Ayvalık Yöresi başta olmak üzere tüm kıyı kesiminde ve yer yer 100 km içerilere kadar zeytin Türkiye’de üzüm üretiminin % 40’ını sağlayan bölge 1. sırada yer alır. Kurutularak ihraç edilen çekirdeksiz üzümün tamamını Ege Bölgesi üretir. Başta Gediz Ovası olmak üzere Büyük ve Küçük Menderes ovalarında Kış ılıklığı isteyen ve Akdeniz iklimine uyumlu olan incirin %82’si bu bölgede yetiştirilir. Büyük Menderes, Küçük Menderes ve Gediz ovalarında incir üretimi yoğunlaşır. Kurutularak yurt dışına ihraç edilen incirin en çok yetiştirildiği yer ise Aydın’ Akdeniz iklimine uyumlu olduğundan kıyı ovalarında ekimi yapılır. Büyük Menderes ve Gediz ovalarında üretimi yoğunlaşır. Türkiye üretiminin % 42’sini sağlayan Ege Bölgesi üretimde ilk sırayı Akdeniz iklimine uyumlu olan ve kış ılıklığı isteyen turunçgil üretimi, İzmir’in güneyindeki kıyı ovalarında yapılrı. Türkiye üretiminin %10’unu sağlayan bölge, Akdeniz Bölgesi’nden sonra 2. sırayı Çöküntü ovalarında ekimi Bölgenin sebze üretiminde önemli bir yeri vardır. Domates, biber, patlıcan, patates, salata, kereviz, pırasa, başlıcalarıdır. Meyve Bölge kendine özgü meyve üretimi ile diğer bölgelerden ayrılır. İncir, turunçgil ve üzümün yanı sıra elma ve kiraz üretimi de önem taşır. 4-İç Anadoluda Yetişen Tarım Ürünleri Tahıl özellikle buğday,arpa, çavdar, yulaf Şeker Pancarı Elma Armut Sebze baklagiller – fasulye, nohut, mercimek, bakla Ayçiçeği Badem Patates İç Anadolu Bölgesi, Anadolu’nun orta kısmında yer alan Türkiye’nin yedi coğrafi bölgesinden biridir. Bu konumu sebe­biyle bu bölgeye “Orta Anadolu” da denir. İç Anadolu Bölgesi’nin yüz ölçümü km² olup bu alan Türkiye topraklarının %21′ini kaplar. Doğu Anadolu’dan sonra ikinci büyük bölgemizdir. Güneydoğu Anadolu Bölgesi dışında diğer bölgelerin hepsiyle komşudur. Aynı zamanda Türkiye’de “tahıl ambarı” olarak da Ürünleri Tahıllar En önemli buğday ve arpa üretim alanı Konya Ovası’dır. Burayı Ankara, Yozgat ve Kayseri takip eder. Baklagiller Nohut, fasulye, yeşil mercimek gibi baklagillerin üretimi önemlidir. Bu ürünler üretimde ilk sırayı alır. Konya ve Yozgat mercimek üretiminde birinci sırada gelir. Patates Üretiminde bölge ilk sırayı alır. Niğde ve Nevşehir’de üretilir. Buralardaki volkanik arazi patatesin büyümesi açısından çok elverişlidir. Şekerpancarı Sulama yapılan yerlerde özellikle Konya, Eskişehir ve Aksaray’daki tarım alanlarının büyük bölümü şekerpancarına ayrılmıştır. Sebze Sulamanın yaygın olmayışı sebze tarımını olumsuz etkilemiştir. Sulanabilen yerlerdeki sebze üretimi yetersiz kalmaktadır. Meyve Volkanik alanlarda bağcılık gelişmiştir. Kayısı gibi meyve üretimi yaygındır. İç Batı Anadolu Bölümü’nün Başlıca Tarım Ürünleri Haşhaş Tohumundan yağ ve kozasından morfin yapımında kullanılan afyon sakızının elde edildiği bir bitkidir. Bu nedenle ekimi devlet kontrolünde yapılır. Türkiye üretiminin %90’ını Ege Bölgesi karşılar. Afyonkarahisar çevresinde ekimi yoğunlaşır. Tahıllar Bölgede üretilen tahıl ülke üretiminin % 10’a yakın bölümünü karşılar. Tahıllardan buğday ve arpa, Afyon, Kütahya, Denizli ve Uşak’ta Önemli bir endüstri bitkisi olan şekerpancarı Afyon, Kütahya ve Denizli’de Denizel etkilerin sokulmadığı İç Batı Anadolu’da sulanabilen alanlarda Uşak, bölgede nohut üretiminin en fazla yapıldığı yerdir. 5-Doğu Anadolu'da yetişen ürünler nelerdir? Pamuk Iğdır ve Malatya ovalarında Muş, Bitlis ve Malatya’da ekimi Buğday Malatya, Elazığ, Erzurum-Pasinler ve Horasan ovalarında yetiştirilir. Buğdaya göre daha az sıcaklık isteyen arpa ise Kuzeydoğu Anadolu platolarında Sulanabilen tarım alanlarında Lahana ve patates Erzurum-Pasinler ve Horasan ovalarında Kayısı yoğun olarak Malatya’da sulanabilen alanlarda, özellikle Fırat ve Tohma kıyılarında yetiştirilir. Ayrıca Malatya, Elazığ ve Erzincan’da dut üretimi yapılır. Akarsu boylarında elma bahçeleri Bölgesinde Yetiştirilen Tarım Ürünleri Kış ılıklığına bağlı olarak turunçgil ve muz üretimi yapılır. Muzun %100'ü, turunçgillerin % 88'i bu bölgede üretilir. Ayrıca Türkiye pamuk üretiminin % 35'i, sebzenin % 26'sı, yerfıstığının % 88'i anasonun % 65'i ve susamın % 80'i bu bölgeden Bölgenin hemen her tarafında yetiştirilir. Çukurova'da pamuk ekilmeyen alanlarda da Hatay'da Amik Ovası'nda, K. Maraş çevresinde ve Silifke civarında Başta Çukurova olmak üzere diğer kıyı ovalarında yetiştirilir. Türkiye pamuk üretiminin yaklaşık % 33'ü bölgeden karşılanır. Tütün Göller Yöresi'nde ve Hatay çevresinde yetiştirilir. Gül Özellikle Isparta ve Burdur çevresinde tarımı Kıyı boyunca Finike, Antalya, Alanya, Anamur, Silifke, Mersin, ve Dörtyol'da yetiştirilir. Türkiye turunçgil üretiminin yaklaşık % 89'u bölgeden Alanya ve Anamur çevresinde yetiştirilir. Türkiye'de yetiştirilen muzun tamamı bölgeden ve ve şekerpancarı Özellikle Göller Yöresi'nin ve üzüm Kıyı şeridinde hemen her yerde yetiştirilir. Ancak bölge halkı daha kârlı olan pamuk üretimine önem verdiği için zeytincilik ve bağcılık fazla Anadolu Bölgesinde Yetiştirilen Tarım Ürünleri Buğday Bölgedeki tarım alanlarının yarısından fazlasında buğday ekilir. En fazla ekim alanına sahip Şanlıurfa'yı Diyarbakır Bölgede yetiştirilen diğer önemli tahıl olan arpa, en fazla Şanlıurfa, Siirt ve Adıyaman'da Bölgede en fazla ekilen endüstri bitkileri arasında yer alan pamuk, halen sulanmakta olan Akçakale ve Gaziantep'te Mercimek Kuraklığa dayanıklı bir baklagildir. Türkiye üretiminin tamamına yakınını bu bölge sağlar. En çok Şanlıurfa ve Gaziantep'te Az bir alanda ekimi yapılmaktadır. Ancak üretimi bölge için önem Siverek'te Fıstığı Bölgenin karakteristik ürünüdür. Üretimin % 90'ı bu bölgede Özellikle Gaziantep çevresinde bağcılık gelişmiştir. Üretilen üzüm yaş olarak tüketilmesinin yanı sıra pekmez, pestil ya da içki yapımında Akdeniz ikliminin etkileri görülen Gaziantep yöresinde Kilis ve Islahiye çevresinde Sulama ile birlikte ekim alanları genişlemektedir. Üretimde Adıyaman ve Batman önde Sulanabilen alanlarda domates, biber, patlıcan gibi çeşitli sebzeler Bölgenin karpuz üretiminde ayrı bir yeri vardır. Özellikle Diyarbakır çevresinde ağırlığı 20 kg'ı aşan karpuz yetiştirilmektedir. Yetiştirme oranları Fungal hastalıklar için 7-8 gün ara ile organik fungusitlerle koruyucu mücadele, zararlılara karşı ise zararlı görüldüğünde tavsiye edilen ilaçlarla ilaçlama başında da yabancı otlarla mücadele gelir. Çünkü yabancı otlar, kültür bitkilerinin su ve besin maddelerine ortak olmakla kalmaz hastalık ve zararlılara konukçuluk hastalıksız tohum ve fide kullanmak, hasattan sonra bahçede artık bırakmayıp temizlemek vb. önlemler Yetiştiriciliği Domateste Görülen Hastalıklar Fungal Hastalıklar Domates meyvesinde mildiyö hastalık belirtileri Domates mildiyösü hastalığı; Kışı, çürüyen bitkilerde geçiren hastalık etmeni seralarda sadece domateste zararlı olur. Yapraklar üzerinde önce küçük, soluk yeşil ve sarımsı renkte olan lekeler daha sonra kahverengi ve siyah renge döner. 19-22°C ve %80 nemin üstünde salgın oluşur. Hastalık dal ve meyvede de zarar yapabilir. Meyve kızardığı zaman yeşil bir çizgi ile ayrılan esmer lekeler kırmızı kısımdan ayırt ile kimyasal mücadele şöyle yapılmalıdır İlaçlamaya, serada veya çevrede mildiyönün ilk belirtileri görüldüğünde başlanmalıdır. İl veya ilçe tarım müdürlüklerinin önerisine göre yaprakların alt yüzeyini kapsayacak şekilde ilaçlama yapılır. Hastalıkla mücadelede uygulanması gereken kültürel tedbirler ise şunlardır. Temiz tohum kullanılmalıdır. Hastalığın her yıl epidemi görüldüğü yörelerde ise sırık domates yetiştiriciliği yapılmalı, sıralar hakim rüzgâr yönünde olmalıdır. Domates tarımı sabah ve akşam çiğ tutmayan ve güneşe bakan tarlalarda yapılmalıdır. Aşırı azotlu gübre kullanımından kaçınılmalıdır. Taban suyu yüksek olan yerlerde ekim yapılmamalı veya toprak drene edilmelidir. Sık ekim ve aşırı sulamadan kaçınılmalıdır. Kurşuni küf 20-25°C sıcaklık ve %90-95 oranında nemde özellikle havalandırması iyi olmayan örtü altı yetiştiriciliğinde fungus problem oluşturur. Sporları renksizdir, konukçu bulamayan sporlar kurak şartlarda 2 saatten fazla yaşayamaz. Gövde ve meyve enfeksiyonları yapar. Toplu iğne başı kadar küçük olan belirtiler epidermis altında gelişerek genişler, buradan dokulara yayılır. Gövde ve meyve sapında hastalıktan meydana gelen hasarlar meyve dökümüne neden olabilir. Fungus çiçek zamanında taç yapraklardan girerek meyveye geçer ve çürüklük başlar. Mücadelesinde kültürel, fiziksel ve kimyasal yöntemler uygulanır. Domates meyvesinde kurşuni küf belirtisi Kültürel önlemleri şöyle sıralayabiliriz. Seralarda havalandırma iyi yapılmalı, sıcaklıkla beraber nemin yükselmesi önlenmelidir. Sık dikimden kaçınılmalı, bitkiler arasında hava akımının iyi olması sağlanmalıdır. Hasta bitkiler sökülerek imha edilmelidir. İyi bakım ve dengeli gübreleme yapılarak bitkilerin sağlıklı gelişmeleri sağlanmalıdır. Çiğ olasılığına karşı güneş batımından 2 saat önce sera ısıtılmalıdır. Hasattan sonra fungusların toprağa karışmasını önlemek için bitki artıkları toplanarak yakılmalıdır. Fiziksel mücadelede solarizasyon uygulanmalıdır. Kimyasal mücadelede ise serada veya çevrede ilk hastalık belirtileri görüldüğünde ilaçlanmaya başlanmalıdır. Domateste erken yaprak yanıklığı hastalığı Topraktaki bitki artıkları üzerinde kışı geçirir. Funguslar tohumla da bulaşabilir. Hastalık 6-30°C’ ler arasında gelişir. En uygun gelişme sıcaklığı ise 28-30°C havada yaprak üzerindeki lekelerde koyu füme veya koyu yeşil renkli kadifemsi görünüşte olan miseller oluşur. Ayrıca meyve ve sapta iç içe halkalar şeklinde zamanla kuruyan lekeler oluşturur. Kimyasal mücadelesi, hastalığın tarlanın % 25-30 gibi bir kısmında görüldüğünde ve tespit edilen bölgelerde yıllar itibarı ile ciddi ürün kayıplarına neden olduğunda yapılmalıdır. Kültürler önlemler ise şunlardır. Temiz tohum kullanılmalıdır. Fidelikler ve seralarsık sık havalandırılmalıdır. Aşırı sulamadan kaçınılmalıdır. Hastalıklı fideler ve tarladaki hastalıklı bitki artıkları imha edilmelidir. Beyaz çürüklük Hastalık genel olarak kök ve kök boğazında ıslak çürümeler ve gelişmiş bitkilerin yaprak ve sürgünlerinde solgunluk şeklinde kendini gösterir. Özellikle nemli ortamlarda genç fidelerin tamamen çürümesine neden bitkilerde belirtiler önce kök boğazı ve toprağa yakın olan alt yapraklarda ortaya çıkar. Hastalığın ilerlemesi ile kök boğazında bol miktarda pamuk beyazlığında misel tabakası oluşur, böylece sebzelerin hemen hepsinde hastalık meydana gelir. Kültürel mücadele yöntemlerinde şunlar uygulanır; Çok bulaşık olan alanlarda en az 5 yıllık ekim nöbeti uygulanmalıdır. Hastalığın görülmediği yerlerde, sera tesis edilmelidir. Seralarda iyi havalandırma yapılarak yüksek nem önlenmelidir. Aşırı sulama, sık dikim ve aşırı gübrelemeden kaçınılmalıdır. Hasattan sonra bitkiler sökülüp imha edilmeli, hastalık etmenlerinin toprağa karışması önlenmelidir. Fiziksel mücadelede ise seralarda toprak kökenli patojenlere karşı toprak dezenfeksiyonu amacıyla solarizasyon uygulanmalıdır. Domates yaprak küfü Konukçusu domatestir. Hastalık yaprakların üst yüzeyinde küçük, açık yeşil veya sarımsı bölgeler olarak başlar. Sonra bu lekelerin alt kısmına gelen yerde zeytin rengi erguvani arası küf kitlesi oluşur. Hastalık ilerledikçe yapraklar kurur ve bitki ölür. Çiçek sapı ve yapraklarının hastalanması, meyve tutumunu engeller veya oluşan meyvelerin düşmesine neden olur. Kültürel mücadele yöntemleri şunlardır. Hastalıklı bitki artıkları yok iyi bir havalandırma yapılarak orantılı nem ve sıcaklığın düşürülmesi yaprak küfü hastalığı belirtisi pörsüme şeklindedir. İletim demetlerinin fungus miselleri ile tıkanması sonucu gövde dokusunun rengi bozulur, kahverengileşir. Zamanla bitki tümüyle solar ve ölür. Fiziksel mücadelede toprak kökenli patojenlere karşı toprağa uygulanan kimyasallara alternatif olarak solarizasyon mücadele ise solarizasyon uygulaması fumigantların düşük dozları ile kombine edilerek uygulanır Fidelikte kök çürüklüğü Çökerten Toprak kökenli fungusların neden olduğu hastalıktır. Bitkinin alt yapraklarından başlayarak üst yapraklara doğru yayılan solma ve pörsüme şeklindedir. İletim demetlerinin fungus miselleriyle tıkanan gövde dokusunun rengi bozulur, kahverengileşir. Zamanla bitki tümüyle solar ve ölür. Fide kök çürüklüğü hastalığı tüm sebze çeşitlerinde fidelik devresinde zarar yapar. Kültürel mücadele yöntemleri şunlardır. Dayanıklı çeşitler yetiştirilmelidir. o Sırta dikim yapılmalı, sulama suyunun kök boğazı çevresinde birikmesi önlenmelidir. o Tercihen damlama sulama yapılmalıdır. o Engeli gübreleme ve iyi bakım yapılmalıdır. o Yabancı otlar temizlenmelidir. o Ekim nöbeti uygulanmalıdır. o Serada kalan bitki artıkları toplanıp yakılmalıdır. o Zayıf ve süzek topraklarda kompost veya çiftlik gübresi uygulaması yapılmalıdır. Kimyasal mücadele ise solarizasyon uygulaması fumigantların düşük dozları ile kombine edilerek uygulanır. Domateste Bakteriyel Hastalıklar Domates öz nekrozu Hastalık bitkilerin meyve döneminde ortaya çıkar. Gövde, yaprak ve meyve sapının öz dokusunda kahverengi siyah renk değişimi görülür. Zamanla hastalıklı dokunun ölmesiyle özde boşalma oluşur. Gövde üzerinde koyu renkli, çökük, büyük lekeler meydana gelir. Tüm bitkide orta derecede bir kloroz görülür. Hasta bitkiler genellikle ayakta kalır ve meyvelerini olgunluğa eriştirebilir. Bazen etmen iletim dokularını sarar. Bunun sonucunda solgunluk ve ölüm ortaya oranda nem, aşırı azotlu gübreleme, düşük gece sıcaklıkları etmenlerin yayılması ve hastalığın gelişimi üzerine artırıcı etki yapmaktadır. Kültürel mücadele yöntemlerini şöyle sıralayabiliriz. Serada havalandırmaya özen gösterilmeli ve aşırı nem birikimi önlenmelidir. Hastalıklı bitkiler seradan uzaklaştırılmalıdır. Bakım işlemleri sırasında bitkiler yaralanmamalıdır. Serada koltuk alma işlemi yapılırken hastalıklı bitkiler en sona bırakılmalıdır. Fazla azotlu gübreden kaçınmalıdır. Kimyasal mücadele ise etkili bir ilaç bulunmaması nedeni ile tavsiye edilmez. Domates bakteriyel benek hastalığı En uygun gelişim sıcaklığı 20-25°C, en çok ise 33°C’ dir. Hastalık etmeni bakteri, tohumla taşınabildiği gibi toprakta bitki artıkları üzerinde 1-2 yıl canlı benek tohumla da taşınabilen bir hastalık olduğu için temiz tohum kullanılması önemlidir. Fide döneminde hastalık belirtisi taşıyan bitkiler seraya dikilmemelidir. Seralarda havalandırmaya özen gösterilmeli, en az 2 yıl süreyle ekim nöbeti uygulanmalıdır. Kültürel mücadele yöntemleri şunlardır. Dayanıklı çeşitler dikim yapılmalı, sulama suyunun kök boğazı çevresinde birikmesi damlama sulama yapılmalıdır. Dengeli gübreleme ve iyi bakım yapılmalıdır. Yabancı otlar temizlenmelidir. Hastalığın daha önce görüldüğü yerlerde dikim öncesi fidelik ve sera toprağı ilaçlanmalıdır. Ekim nöbeti uygulanmalıdır. Serada kalan bitki artıkları toplanıp yakılmalıdır. Zayıf ve süzek topraklarda kompost veya çiftlik gübresi uygulaması yapılmalıdır. Kimyasal mücadele ise solarizasyon uygulaması fumigantların düşük dozları ile kombine edilerek uygulanır Domates bakteriyel kanser ve solgunluk hastalığı Hastalık etmeni bakteri olup 24-28 0C en uygun gelişme sıcaklığıdır. Tohumla taşınmakta olup bitkiye ilk girişi yaralı kısımlardan olarak bitkinin bir veya iki yan dalında yaprak pörsümeye başlar, bunları diğer dallar takip eder. Hasta dallar üzerindeki yaprakların kavrulduğu görülür. Hastalıklı dalın gövdeye bağlandığı noktadan kırılıp aşağıya doğru sıyrılması durumunda iletim demetlerinde kahverengileşme toprakta 3-4 yıl yaşayabildiğinden bulaşık olan alanlarda bir süre domates ekimi yapılmamalıdır. Mücadelesinde şunlara dikkat edilmelidir, Temiz alanlardan tohum alınmalıdır. Fidelik ve seralarda sık sık havalandırma yapılarak aşırı nem birikimi önlenmelidir. Etmenle bulaşık üretim alanlarında 2 yıllık bir ekim nöbeti uygulanmalıdır. Bakım işlemleri yürütülürken bitkiler yaralanmamalıdır. Domates bakteriyel leke Yaprakta önce koyu renkli, yağ lekesi şeklinde olan belirtiler zamanla kahverengimsi siyah renk alır. Çevresi dar sarı bir hale ile çevrili lekelerin birkaçı bile yaprakçığın sararmasına ve zamanından önce dökülmesine neden olabilir. Gövde üzerideki lekelerin yayılması çiçeklerin ölmesine ve aniden dökülmelerine sebep olmaktadır. Domates meyveleri üzerinde önceleri küçük, siyah, yeşilimsi beyaz dar bir hale ile çevrili lekeler oluşur. Kültürel mücadele yöntemleri şunlardır. Temiz, sertifikalı tohumlar veya fideler üretimde görüldüğü seralarda domates ve biber dışındaki bitkilerle en az 2-3 yıl süreyle ekim nöbeti uygulanmalıdır. Hiçbir koşulda birbirini takip eden üretim sezonlarında aynı seraya biber ve domates arka arkaya sezonu sonunda tüm bitki artıkları sökülerek seradan uzaklaştırılmalıdır. Dengeli bir gübreleme programı uygulanmalıdır. Özellikle meyve bağlama döneminden önce aşırı gübrelemeden ıslak olduğu zamanda seraya girilmemeli, bitkiler arasında mücadelede fidelik veya serada hastalık görülür görülmez ilaçlamaya başlanır ve 7-10 gün arayla en az 2-3 uygulama yapılır. Virüs Hastalıkları Domates sarı yaprak kıvırcıklık virüsü Beyaz sineklerle taşınır. Erken dönemde virüsle hastalanan domates bitkisi bodurlaşır, anormal şekilli ve oldukça küçülmüş yapraklara sahiptir. Enfeksiyondan hemen sonra oluşan yapraklar aşağı doğru kıvrılırken daha sonrasında oluşan yapraklar deforme olmuş belirtiler ise, bitkinin hastalandığı döneme bağlıdır. Eğer erken dönemde hastalanırsa, bitki gelişimi duracağından pazar değeri olmayan meyve oluşumuna rastlanır. Daha geç dönemde hastalandığında ise, meyve tutumu azalır, ama tutmuş meyveler de normal denebilecek şekilde olgunlaşmasını sürdürür. Çiçeklerde belirtiye rastlanmasa da çiçek dökümü oldukça özellikle domates serasının yanında bulunan yabancı otların imhası alınacak tedbirlerin başında yer alır. Bununla birlikte, hastalığa dayanıklı domates türleri seçmek, bunları vektör böceğin çıkış tarihinden farklı bir dönemde seraya şaşırtmak hastalıktan korunmada oldukça yararlıdır. Domates mozaik virüsü Tüm sebzeler ve bazı yabancı otlar hastalık etmenin konukçusudur. Bulaşık domates bitkilerinde en yaygın belirti yapraklarda açık yeşil, düzensiz yama şeklinde veya normal yeşil yamalarla karışık sarı lekelerden kaynaklanan beneklenmeler ve bunların oluşturduğu mozaik desenleridir. Yaprak kıvırcık ve kırışık bir görüntü kazanır. Bu tip yapraklar sağlıklı yapraklardan daha serttir. Erken dönemdeki bulaşmalar genç bitkileri öldürebilir veya bulaşmanın şiddetine bağlı olarak bitkiler bitkilerde bozuk şekilli üzerinde kahverengi ölü noktalar veya çizgiler bulunan az sayıda normal büyüklüklerinden küçük meyveler oluşur. Domates çift virüslü çizgi hastalığı Özellikle domates ve patateste bulunan etmen diğer sebze ve yabancı otlarda da bulunabilir. Genellikle genç bitkilerin ölümüne neden olur. Kuvvetli bitkilerde ise, olgunluk dönemine yaklaşıncaya kadar hastalık pek fark edilmese de yine hasta bitkilerde bodurluk, yeşil aksamda kıvrılma ve solgunluk dikkati çeken ilk belirtilerdir. Hastalığın en tipik belirtisi ise yaprak sapları, büyük damarlar ve gövdede uzun kahverengi çizgiler şeklinde ortaya çıkan meyvede de ortaya çıkabilir. Meyvenin olgunlaşması gecikir, meyvede yeşil alanlar arasında kırmızı-düzensiz yama şeklinde lekeler oluşur. Hasta bitkilerde meyve oluşumu azdır. Domates lekeli solgunluk virüsü Hastalık görüntüsü, özellikle domateste, genç yapraklarda bronzlaşma ile başlayan renk değişimi üzerinde, sonradan küçük koyu renkli beneklenmeler ile devam geriye doğru ölüm, yapraklarda kıvrılma, sağlıklılara oranla bitki gelişme geriliği ya da cüceleşme de gözlenen belirtilerindendir. Olgunlaşmamış meyvelerde, yeşil-açık yeşil ya da yeşil–beyaz renklerinde beliren halkalı lekeler, meyve kızardıkça sarı renge dönüşerek daha belirgin hal alır. Domateste Görülen Zararlılar Yeşil kurt Larvalar önce yapraklarda beslenir, yenik kısımlar sararır ve kurur. Daha sonra sebzelerin meyvelerini delerek içine girer ve orada beslenir. Zarar gören yaprak, çiçek ve tomurcuklar dökülür. Meyve ise pazar değerini kaybeder. Kültürel önlemler olarak yabancı ot temizliği yapılmalı, ilk yeşil meyvelerdeki delik olan meyveler toplanıp imha edilmeli, hasattan sonra derin sürüm yapılmalıdır Danaburnu Bitkinin kökleri ve yumrularını mücadele olarak küçük bahçeler göllenecek şekilde su altında bırakılarak nimf ve erginler öldürülebilir. Yaz sonuna doğru gübre kümeleri bırakılıp ilkbaharda burada toplanan nimf ve erginler zamanında iyi işlenmesiyle toprak altındaki yumurta nimf ve erginler yok edilir. Beyaz sinek Bemisia tabaci Bitkinin öz suyunu emerek beslenir. Bazı virüs zararlılarının vektörü olan bu zararlıya karşı görülür görülmez ilaçlama yapılmalıdır. Kırmızı örümcekler Erginler yaprakların alt yüzeyinde beslenir. Bitki özsuyunu emerek onları zayıf düşürür. Salgıladıkları toksik madde ile klorofili parçalar ve özümleme faaliyetini aksatır. Küçük yapraklı sebzelerde yaprak başına ortalama 2, büyük yapraklı sebzelerde ortalama 4 adet canlı sayılınca ilaçlama yapılmalıdır. Yaprak galeri sinekleri Yaprakta tüneller açarak bitkilerin fotosentez gücünü azaltır ve yapraklarda tahribata sebep olur. İlaçlama sabahın erken saatlerinde yapılmalıdır. Yapışkan sarı tuzaklar ergin faaliyetlerini tespit etmede kullanılır. Bu tuzakların bulunmadığı durumlarda üzerine ince bir tabaka halinde vazelin sürülmüş karton veya mukavva kullanılır. Bu tuzaklar günlük olarak kontrol edilerek ergin çıkışı gözlemlenir. Ayrıca bitki yaprakları sürekli kontrol edilerek yaprak içinde tünel açma faaliyetlerinin başlayıp başlamadığı kontrol edilmelidir. Alıntı Misafir adlı kullanıcıdan alıntı karpuz hangi bölgelere ne miktarda yayılır lütfen arkadaşlar bugün 29 ayın 3ünde teslim etmem lazım Toprak İsteği Karpuz yetiştirmek için en uygun topraklar akarsu kenarlarındaki milli topraklarla, su tutma kapasitesi yüksek kumlu-tınlı veya tınlı-kumlu topraklardır. Yetiştirme dönemi kısa olan yerlerde ve erkencilik düşünüldüğünde hafif kumlu topraklarda yetiştiricilik yapılmalıdır. Kökleri narin olduğu için ağır topraklar tercih edilmez. Bu nedenle toprak derinliğinin fazla olması ve taban suyunun 1 m civarında bulunması karpuz için idealdir. Karpuz yetiştiriciliği yapılacak toprakların pH'ı arasında olması tercih edilir. Hafif bünyeli kumlu topraklara iyi yanmış çiftlik gübresi ve diğer besin elementleri ilave edilerek yetiştiricilik yapılmalıdır. Toprak Hazırlığı Toprak birkaç defa derince işlenir, son işlemeden önce yanmış çiftlik gübresi ile mutlaka gübrelenmelidir. Kumlu topraklara verilecek miktar 5-6 ton/da, tınlı-killi topraklara 3-4 ton/da arasında miktarlarda kullanılmalıdır. Daha sonra toprak tesviyesi yapılmalıdır. Fide Yetiştiriciliği ve Dikim Karpuz yetiştiriciliği, alçak tüneller altında fide elde etme ve don tehlikesi geçtikten sonra esas yerlerine topraklı olarak şaşırtılmasıyla gerçekleştirilir. Kullanılacak olan harç çiftlik gübresi, kum ve toprak karışımından elde edilmelidir. Harç hazırlığında kullanılan maddeler, karıştırılmadan evvel gerekiyorsa cm.'lik eleklerden geçirilmelidir. Harç hazırlığında orman toprağı kullanılıyor ise geniş yapraklı orman ağaçlarının altındaki topraklar olmalıdır. Eğer orman toprağı kullanılacak ise; 22 teneke yanmış, elenmiş büyükbaş çiftlik gübresi, 23 teneke orman toprağı ve 5 teneke ince sıva kumuBahçe toprağı kullanılacak ise; 30 teneke iyi yanmış,elenmiş büyükbaş çiftlik gübresi, 15 teneke bahçe toprağı ve 5 teneke ince sıva kumu kullanılmalıdır. Bu seçeneklerden her ikisine de her 50 teneke için 2 kg triple süper fosfat, 2 kg potasyum sülfat ilave edilir. Hastalık ve zararlılar için 50 teneke harca 25-30'ar gr Dikotan M22 ve Endosülfan 35 WP karıştırılmalıdır. Tohum ekim tarihi yaklaşık olarak İlimiz Erbaa İlçesi şartlarında Mart sonu-Nisan başı, Turhal İlçesi şartlarında 10-15 Nisan olmaktadır. Ekim 12x15 cm veya 15x15 cm ebadında plastik torbalara yapılır. Fazla suyu tahliye etmek için torbaların alt uçları ve orta kısmı 1 cm.'den makaslanır Her torbaya 1 adet tohum bırakılır, üzerine 1 cm.'lik kapaklık harç atılarak elle hafif bastırılır. Ekimden sonra süzgeçli kovayla hemen sulanıp üzeri örtülür. Fideler yüzeye çıktığında örtü hemen kaldırılmalıdır. Alçak tünel altındaki fidelerin zarar görmemesi için fazla güneşli havalarda gölgelenmesi gerekmektedir. Havalandırmaya dikkat edilmeli ve hiçbir zaman hava cereyanında bırakılmamalıdır. Fide torbalarının yüzeyi zaman zaman kurşun kalem biçimindeki bir çöple hafifçe karıştırılmalıdır. Fideler 5-6 yapraklı, yaklaşık 20 cm boy ve kurşun kalem kalınlığında gövdeye ulaştıklarında dikime hazır olurlar. Dikimden yaklaşık 1,5-2 ay önce fosforun tamamı 55-60 kg/da potasyumun yarısı 60-65 kg potasyum sülfat sürüm derinliğine verilmelidir. Geriye kalan potasın yarısı ile azotun tamamı dikimden sonra çapa ve suyla birlikte, 4-5'e bölünerek verilmelidir. Dikim büyüklüğüne gelen fideler 150 m sıra arası ve 75 cm sıra üzeri mesafelerle dikilirler. Dikilen fidelere çanak yapılarak her fideye yaklaşık 2 litre cansuyu verilir. Toprağın çatlamaması için üzerine hafifçe kuru toprak çekilir. Bakım İşleri Dikimden 8-10 gün sonra kaymak tabakasını kırmak ve yabancı otlar için hafif bir çapa yapılır. Toplam 3-4 çapa yapılır. İkinci çapa esnasında bitki kök boğazının ve meyvelerin suya temas etmemesi için boğaz doldurma işlemi yapılır. İlk su toprak ve havanın yağış durumuna göre değişmekle birlikte ilk meyveler 2-3 cm çaplandığında verilir. Şartlara göre 10-15 günde bir aşırı olmamak suretiyle sulama yapılır. Fazla su hasat sonrası dayanım süresini ve tadını azaltılır. Bu yüzden yetiştiriciler fazla sudan kaçınmalıdır. Karpuz meyvelerinin irileşmesi döneminde toprakta yeterli suyun bulunmasını, hasada doğru ise azalmasını ister. Düzenli bir sulama yapılmazsa bitkilerde gelişme olumsuz yönde etkilenir. Düzensiz sulama meyvelerin olgunlaştığı dönemde olursa meyvelerde çatlamaya neden olur. Mücadelesi Karpuzlarda görülen önemli hastalıklar antraknoz, külleme, mildiyö, solgunluk ve virüs hastalıklarıdır. Bu hastalıklara karşı virüs etmenleri hariç fide döneminde 8-10 günde bir koruyucu ilaçlama yapılmalıdır. Karpuzlarda en çok görülen zararlılar kırmızı örümcekler, yaprak bitleri ve karpuz telli böceğidir. Bunlara karşı da insektisit ve akarisitler kullanılmalıdır. Bu hastalık ve zararlılara karşı kullanılacak ilaç tavsiyesi için Tarım Teşkilatlarına başvurulmalıdır. Olgunluk ve Hasat Karpuzlarda olgunluk, meyveler ve meyve sapları üzerinde meydana gelen bazı belirtilerle kolayca anlaşılır. Tohum ekiminden 80-120 gün sonra meyveler hasat olgunluğuna gelir. Olgunluk kriterleri şu şekilde sıralanabilir; -Olgun karpuzlar -kavunların aksine- olgunluğun ileri dönemlerinde hafiflerler. -Meyve kabuğu üzerindeki mum tabakası matlığını kaybeder ve meyve parlak bir hal alır. -Meyve kabuğu tırnakla kolayca sıyrılır. -Karpuz sapları üzerinde bulunan kulakçık kurur. -Karpuzu dalına bağlayan tüylü sapları kurur. -Karpuz üzerine parmakla sertçe vurulduğunda kendine has dolgun ve tok bir ses çıkarır. -Avuçlar arasına alınan karpuz kulağın yanında sıkıldığında içerden bir çıtırdama sesi gelir. Yukarıda açıklanan belirtiler varsa karpuz meyvesi olgun hale gelmiş demektir. Hasatta gecikme olursa meyvelerin içi boşalır, yenen kısmı yumuşar. 3-5 toplamada hasad tamamlanır. Hasattan sonra muhafaza süresi uzadıkça önce koflaşma, sulanma, daha sonra bozulma ve kokuşma meydana gelir. Bazı karpuz çeşitlerinin meyveleri +4ºC ve %60-70 nemde 3-4 aya kadar muhafaza edilebilir Soğuk Hava Deposu. Dip not Yaz sıcağında en lezzetli serinleme yollarından biri şüphesiz karpuz yemektir. Ya da hoş bir piknik, tatlı ve sulu bir karpuzla mükemmelleşir. Latince ismi Citrullus Vulgaris olan karpuz kabakgillerdendir. Anayurdu Afrika' nın tropikal bölgeleridir. Mısır' daki antik kalıntılardaki duvar resimlerinde karpuz resmedilmiştir. Daha sonra ticari gemilerle akdeniz ülkelerine yayılmıştır. Bugün dünyada yaklaşık 500 çeşit karpuz yetişmektedir. Bunlar kabuğunun, çekirdeklerinin biçimine,rengine ve ağırlığına göre farklılık gösterir. Karpuz mayıs ve eylül aylarında ancak özellikle temmuz ortasından ağustos sonuna kadar bol miktarda bulunur. Tatlı ve sulu, olgun bir karpuz seçmek için birkaç noktaya dikkat etmeliyiz. Kabuğunun rengi parlak değil, mat olmalı ve tırnağınızla hafifçe kazıdığınızda yeşil kısım kolayca çıkmalıdır. Şekli simetrik olmalıdır. Toprağa oturan kısmının rengi açık sarı olmalı, beyaz veya yeşil olmamalıdır. Olgun karpuz oda sıcaklığında tutulmalıdır. Ancak çok uzun bir süre değil. Buzdolabında 1 hafta süreyle saklanabilir. Eğer kesmece karpuz alacaksanız içinin renginin parlak kırmızı, çekirdeklerinin de koyu kahverengi veya siyah renkte olmasına dikkat edin. Çekirdeksiz karpuz alıyorsanız dikkat edin. Çünkü çok fazla beyaz çekirdek karpuzun olgunlaşmadan toplandığını gösterir. Karpuz bol miktarda C vitamini ve antioksidan özelliği ile çeşitli kanser türlerine karşı etkili olan Beta karoten içerir. İçerdiği yüksek potasyum kalp fonksiyonlarının ve kan basıncının düzenlenmesine yardımcı olur. Aynı zamanda iyi bir lif kaynağı olduğundan bağırsak hareketlerini düzenler ve bağırsak kanserini önlemede de rol oynar. Karpuz çekirdekleri de içinde bulunan Cucurbocitrin adlı madde ile kan basıncını düşürmeye ve böbrek fonksiyonlarının düzenlenmesine yardımcı olur. Yağ ve kolestrol içermediğinden ve kalorisi de düşük olduğundan yaz aylarında yapılan diyetlerde özel bir yeri vardır başlıca tarım ürünleri, egede yetişen tarım ürünleri, ege bölgesinde yetiştirilen tarım ürünleri, ege bölgesinde ne yetiştirilir gibi ege bölgesi ile ilgili tarım sorularının cevapları yazımızda Bölgesinin Başlıca Tarım ÜrünleriTütünTürkiye tütün üretiminin % 50’sini bu bölge karşılar. Tüm kıyı ovalarında ekimi yapılan ve yurt dışına ihraç edilen tütün en çok Bakırçay Ovası’nda ikliminin tanıtıcı kültür bitkisi olan zeytin en çok Ege Bölgesi’nde yetiştirilir. Türkiye üretiminin % 48’ini Ege Bölgesi sağlar. Edremit – Ayvalık Yöresi başta olmak üzere tüm kıyı kesiminde ve yer yer 100 km içerilere kadar zeytin yetiştirilir. Sponsorlu Bağlantılar ÜzümTürkiye’de üzüm üretiminin % 40’ını sağlayan bölge 1. sırada yer alır. Kurutularak ihraç edilen çekirdeksiz üzümün tamamını Ege Bölgesi üretir. Başta Gediz Ovası olmak üzere Büyük ve Küçük Menderes ovalarında ılıklığı isteyen ve Akdeniz iklimine uyumlu olan incirin %82’si bu bölgede yetiştirilir. Büyük Menderes, Küçük Menderes ve Gediz ovalarında incir üretimi yoğunlaşır. Kurutularak yurt dışına ihraç edilen incirin en çok yetiştirildiği yer ise Aydın’ iklimine uyumlu olduğundan kıyı ovalarında ekimi yapılır. Büyük Menderes ve Gediz ovalarında üretimi yoğunlaşır. Türkiye üretiminin % 42’sini sağlayan Ege Bölgesi üretimde ilk sırayı iklimine uyumlu olan ve kış ılıklığı isteyen turunçgil üretimi, İzmir’in güneyindeki kıyı ovalarında yapılır. Türkiye üretiminin %10’unu sağlayan bölge, Akdeniz Bölgesi’nden sonra 2. sırayı ovalarında ekimi sebze üretiminde önemli bir yeri vardır. Domates, biber, patlıcan, patates, salata, kereviz, pırasa, başlıcalarıdır. Sponsorlu Bağlantılar MeyveBölge kendine özgü meyve üretimi ile diğer bölgelerden ayrılır. İncir, turunçgil ve üzümün yanı sıra elma ve kiraz üretimi de önem Batı Anadolu Bölgesinin Başlıca Tarım ÜrünleriHaşhaşTohumundan yağ ve kozasından morfin yapımında kullanılan afyon sakızının elde edildiği bir bitkidir. Bu nedenle ekimi devlet kontrolünde yapılır. Türkiye üretiminin %90’ını Ege Bölgesi karşılar. Afyonkarahisar çevresinde ekimi üretilen tahıl ülke üretiminin % 10’a yakın bölümünü karşılar. Tahıllardan buğday ve arpa Afyon, Kütahya, Denizli ve Uşak’ta bir endüstri bitkisi olan şekerpancarı Afyon, Kütahya ve Denizli’de etkilerin sokulmadığı İç Batı Anadolu’da sulanabilen alanlarda bölgede nohut üretiminin en fazla yapıldığı yerdir.

iç anadolu bölgesinde domates yetiştiriciliği